appiphanyinc.com

Waardebon. Ik heb het eindelijk gezien. Ik heb van deze kleine paasvakantie gebruik gemaakt om onder andere naar de film te gaan en een van de best beoordeelde films van dit moment te zien, Ready Player One. Is het zo goed als ze zeggen?

Ready Player One is de nieuwe sciencefictionfilm van regisseur Steven Spielberg, where Wade watt, een puber die, net als de rest van de wereldbevolking, het grootste deel van zijn tijd doorbrengt Oase. Een virtuele wereld waarin alles mogelijk is: de ideale plek om te ontsnappen aan een trieste en anodieuze werkelijkheid die hopeloos op instorten staat.

Alles verandert op de dag dat de maker van Oasis sterft, waardoor het lot van zijn creatie van meerdere miljoenen dollars in handen komt van degene die de 3 sleutels krijgt waarmee het ultieme paasei kan worden ontgrendeld. Zal Wade zo'n prestatie kunnen leveren?

Ik zou willen beginnen met te verduidelijken dat ik de kamer matig tevreden heb verlaten. Ik verwachtte vrij weinig van RPO en de waarheid is dat ik aangenaam verrast was. Er zijn momenten waarop het tempo van de beelden langzamer wordt, maar meestal kijk je altijd uit naar wat er gaat komen.

Dit wordt voornamelijk gemotiveerd door het ongelooflijke gebruik van nostalgie in de film. Elk frame, elke scène zit vol met verwijzingen naar strips, videogames, anime en films uit de jaren 70, 80 en 90.

Simpelweg bij de eerste scène van de autorace moet je al een lijst opstellen van maar liefst 20 pagina's: de Delorean van Parzival -Wade Watts-, Kaneda's motorfiets in Akira beheerd door Art3mis, de batmobile uit de Adam West-serie, Koning Kong, de T-Rex van Jurassic park, enz. Onmogelijk om alles te behouden zonder de hele reeks frame voor frame te stoppen.

Het zijn eigenlijk heren van 47 taco's die 24/7 op een Doritos-sonde zijn aangesloten

Maar afgezien van dit alles, was het eerste dat in me opkwam tijdens de eerste minuten van de film de ongelooflijke gelijkenis metSword Art Online, een zeer vergelijkbare titel die pas een jaar voor het Ready Player One-boek (de SAO-roman kwam uit in 2009) het licht zag, en waarmee het vergelijkbare verhaallijnen deelt. Tegenwoordig is het al een subgenre van manga en anime, "virtuele werelden" en videogames met volledige onderdompeling. Het lijkt me ook dat Ready Player One veel te danken heeft aan James Camerons "Avatar", maar Sword Art Online is veel flagranter. Let wel, ik denk ook dat de film van Spielberg de plot veel beter aanpakt en dat het verhaal boeiender is dan de meeste van SAO.

Een ander aspect waar we op moeten ingaan, is dat van de slechterik. In dit geval hebben we IOI, een soort megabedrijf waarvan het enige doel is om de controle over Oasis over te nemen, en hiervoor zullen ze niet aarzelen om te doden en iedereen te verslaan die het nodig heeft. Het is leuk om een ​​cartooneske slechterik te ontmoeten Sorrento, de CEO van IOI: een complete lout en terug, met een avatar die verdacht veel lijkt op een bepaalde journalist van de Daily Planet. Oom Spielberg zegt jullie, vrienden: corporatisme is verkeerd en lelijk. Vlucht voor de grote bedrijven.

Sorrento is genageld aan Clark Kent, maar met de koude blik van Injustice's Superman

Een van de zwakke punten die, zonder al te schaamteloos te zijn, iets van de interesse van het geheel afleidt, is het gebrek aan chemie tussen de 2 hoofdrolspelers van het verhaal, Parzival Y Art3mis. De jongen heeft met haar nauwelijks een paar kruisen nodig om te beslissen dat hij helemaal verliefd is, maar van het weinige dat we op het scherm zien, is het moeilijk om het zo geloofwaardig te maken dat we ons inleven in beide hoofdrolspelers. Ze hadden wat meer tijd kunnen laten om die relatie te ontwikkelen, maar de film duurt al bijna 2 en een half uur, dus het ding zou te lang zijn geworden ... In ieder geval zijn er geen momenten die uitkomen de pot onnodig of huilende momenten zonder betekenis, wat genoeg is.

Kom dichterbij, ik zal je een knuffel geven ...

Tot slot zou ik graag willen weten wat er door het hoofd van Hollywood gaat in dit soort blockbuster-films, dat ze allemaal gedwongen lijken om een ​​enorm gevecht als "The Lord of the Rings" te introduceren. Het lijkt erop dat als er geen 3.000 CGI-poppen zijn die zonder kwartier vechten in een definitieve face-to-face, het lijkt alsof er geen show is. Oké, er worden een aantal ongelooflijk spectaculaire en ietwat surrealistische situaties gegenereerd, maar zijn ze echt nodig?

Kortom, we staan ​​voor een geweldige film die we over een paar dagen ongetwijfeld zullen vergeten, maar we kunnen in ieder geval zeggen dat hij met vaardigheid en genegenheid is gemaakt. Trouwens, door een man die al 71 jaar oud is, met een resultaat dat waarschijnlijk veel hoger is dan wat we hadden kunnen verwachten van de indie- of millennial-directeur van dienst.

Heb je Telegram geïnstalleerd? Ontvang de beste post van elke dag op ons kanaal. Of, als je dat liever hebt, kom alles te weten in onze Facebook pagina.