appiphanyinc.com

De wederopstanding van Jean Gray is bijna een cliché. Door de jaren heen een redactionele beslissing die een meer dan belangrijke betekenis had voor Marvel-striplezers in het algemeen, en de X-Men in het bijzonder.

Het begon allemaal toen Jim Shooter, de hoofdredacteur van Marvel tussen 1978 en 1987, met het volgende idee kwam: "Ik wees erop dat hoewel Marvel veel helden had die begonnen als slechteriken, Black Widow, Hawkeye en vele anderen, we nog nooit een held hebben gehad die zich naar de duistere kant wendde. Ik stelde voor dat Chris (Claremont) Phoenix permanent en onherroepelijk in een slechterik verandert, de nieuwe "Doctor Doom" voor de X-Men..”

Deze kleine draai aan de schroef leidde tot wat uiteindelijk de Dark Phoenix Saga 1980. Hier verwoestte Jean Gray, die de incarnatie werd van de almachtige kosmische entiteit Phoenix, een buitenaardse planeet, waarbij miljarden onschuldige levens werden gedood.

Pas op voor de Dark Phoenix ...

De bedoeling van Chris Claremont en John Byrne was om dit bloedbad te rechtvaardigen door het toe te schrijven aan het bezit van de Phoenix, iets dat zou dienen om de arme Jean Gray vrij te pleiten van alle schuld. Maar voor Shooter was dat een handeling die geen enkele mogelijke rechtvaardiging had. Het doden zou consequenties moeten hebben: "Dat zou voor mij hetzelfde zijn als het verslaan van Hitlers Duitse leger en hem toestaan ​​weer over Duitsland te regeren. '

En zin: "Had ik daar een "moreel" probleem mee? Ja, meer dan dat, het was een karakterprobleem. Zou Storm comfortabel aan een tafel zitten met iemand die miljarden had gedood alsof er niets was gebeurd? Nee. "

Dus besloot Marvel om Jean Gray te vermoorden in het epische The X-Men # 137 USA. U kunt het volledige verhaal lezen HIER van Jim Shooter zelf.

In feite was dit niet de eerste, maar de tweede dood van Jean (hij was in 76 al omgekomen bij een zonnestorm). Toen kreeg Bob Layton haar terug voor X-Factor in 1985, om haar in 2004 opnieuw te vermoorden, voor de derde keer, door toedoen van Grant Morrison - in een zeer aan te bevelen stadium trouwens.

Daarom lieten we sinds 2004 Jean Gray min of meer verdwijnen, met uitzondering van miniserie als "The final song of the Phoenix" uit 2011. Een verhaal dat niet erg goede recensies kreeg, maar waar ik persoonlijk erg van heb genoten.

Persoonlijk blijf ik bij "The Final Song ...". Er waren in ieder geval Cyclops en de Witte Koningin die veel meer saus aan de zaak gaven

Welnu, als Marvel geen genoeg kon krijgen van de adolescente versie van de originele X-Men uit het verleden (inclusief Jean Grey natuurlijk), dan lijkt het erop dat ze hebben besloten dat het tijd is dat de originele Jean uit de as herrijst.

Hiervoor hebben ze hun wedergeboorte voorbereid in een welkomstverhaal geschreven door Matthew Rosenberg en getekend door Leinil Francis Yu en Carlos Pacheco (onder andere kunstenaars). Het moet gezegd worden dat de eerste benadering op zijn zachtst gezegd interessant is. De X-Men ontdekken verschillende vreemde gebeurtenissen die uitmonden in de verschijning van een jonge serveerster in een stadscafé. Een roodharige die Jean heet en die in eerste instantie niets te maken lijkt te hebben met de leerlingen van Charles Xabier.

Het duurt niet lang voordat de taart wordt ontdekt: de stad waar Jean in woont, is een re-creatie van de Phoenix Force, die probeert Jean te bedriegen om weer hun gast te worden. De patrouille zit hem in de weg, en de rest kun je je voorstellen.

Het beste van de strip: de alternatieve covers

Hoewel de tekening, zonder enig wonder te zijn (we hebben gezien dat Yu en Pacheco veel beter werk deden dan deze), min of meer bevredigend vervult, is het script opmerkelijk zwak. Ik nam dit boekdeel met veel verlangen, maar naarmate het verhaal vordert, wordt het steeds voorspelbaarder, en uiteindelijk realiseer je je natuurlijk dat dit allemaal niets meer is dan een nogal lui excuus om de roodharige terug te halen.

Was het echt nodig om een ​​personage uit de dood te halen dat al tot verzadiging is geperst? Zelfs "Phoenix's Final Song", dat veel minder relevant is voor de algemene geschiedenis van mutanten, roept veel interessantere plots en threads op dan de wederopstanding van Rosenberg.

Je kunt zien dat de oom zich heeft ingespannen, maar zelfs met die geschikte cameo die aan het einde van het boek verschijnt, slaagt hij er niet in om op de vlucht te slaan. Volgende keer beter.

Heb je Telegram geïnstalleerd? Ontvang de beste post van elke dag op ons kanaal. Of, als je dat liever hebt, kom alles te weten in onze Facebook pagina.